എന്റെ സ്വന്തം........

ആലപ്പുഴയൊരു സുരസുന്ദരി.......
നിലാവിൽ മയങ്ങും മധുമോഹിനി.
ഋതുമതിയീറനുടുത്തു വന്നു,
കരിമുകിൽ കണ്മഷിയവൾ വരച്ചു.

കുറിമുണ്ട് ചേർത്ത് വളച്ചുവെച്ച,
നനവാർന്നോരിലച്ചാർത്തഴിച്ചു തോർത്തി,
കാതിലോ കൈതപ്പൂ കാതിലോല,
പൗർണമി പുളിനങ്ങളാഭരണം.

പുഴനൂലിൻ തൂവെള്ള പുടവ ചുറ്റി,
കണ്ണാടി പുളിനങ്ങൾ ഒളിഞൊറിഞ്ഞ്,
അണിവയർ ചേർത്തൊന്നൊതുക്കി കുത്തി,
ഒട്ടൊന്ന് നോക്കിമതിവരുത്തി.

അടിവെച്ചടിവെച്ചവൾ നടന്നു,
മഴത്തുള്ളി കൊലുസിന്റെ ചേലുക്കൊപ്പം,
പുഴതന്നിൽ കണ്ണാടി നോക്കിടുമ്പോൾ,
പുഴ മീനേ തെന്നികളിച്ചിടല്ലേ.....

അവളെന്നും പതിനേഴിൻ തേൻ കരിമ്പ്,
അവളെന്നിൽ പതിവാകും കനവിനുറവ്,
മമനാടേ പുകൾപെറ്റ് വാഴ്ക...വാഴ്ക,
മനതാരിലെന്നും നിറഞ്ഞു വാഴ്ക......